حالا همه نشسته اند و تحلیل می کنند. و شاید ناجوان مردانه، سیاه و سفید می بینند و مصادره به مطلوب می کنند. اینکه " پیروز واقعی کیست؟ " را نه چامسکی مشخص می کند و نه پسر استاد ! پیروز واقعی را عملا مرزهای ایران مشخص می کند.

اینکه طرفداران رئیس جمهور منتخب چه رفتاری دارند، مهم نیست. ما کار های مهمتری داریم.

اینکه بعضی حزب اللهی ها با کنایه می گویند "خروش اصفهان و قیام تهران و حماسه ی مشهد چه شد؟ " جواب ساده ای دارد. در جواب، این سوال را می پرسم؟ آن جوانانی که جلوی گلوله ایستادند که چنین روزهایی را در امنیت شاهد باشیم، چه شدند؟

#پیشتاز بودن، دو معنای دیگر را در دل خود نهفته دارد. یکی در قلّه دیده شدن و دیگری در اقلیت بودن. قلّه که جای همه نیست...

بگذریم.

کسانی که به ادعای #انقلابی_بودن از #سید_محرومان حمایت کردند، امتحان بزرگ تری مخصوص خودشان دارند. اگر در ادعا صادقند این جمله ی #آقا_سید را فراموش نکنند :

"ما اول اقدام نمودیم، اعلام هم نکردیم تا دادگاه، خودش رسیدگی و اعلام کند ولی آنها اول اعلام می کنند، اقدام هم نمی کنند این فرق ماست."

ما باید اقدام کنیم. باید آستین بالا زده و کار کنیم. حالا موقع راستی آزمایی کار ماست. گفتند از صدای محرومان و درد فقر، سوء استفاده می کنید. آیا خواستیم کسی در رأس باشد که به جای ما کار کند!؟ اگر غیر از این است، چه او باشد چه دیگری، ما کار خودمان را می کنیم. این حق کارگر شهرداری نیست که اندک پولی بگیرد یا نگیرد و صبح و شب جنگولک بازی های سیاسی ما را از در و دیوار شهر پاک کند.

اگر شیفتگان خدمتیم و نه تشنگان قدرت، هیچ کس نیست که بخواهد خدمتی کند و مردم نگذارند. کجا دیده اید کسی از سرمایه ی خود، اشتغال زایی کند و مردم او را منع کنند. کجا دیده اید کسی بخواهد آباد کند و دیگران ناله کنند. تنها نکته اش این است که ما اول اقدام می کنیم، اعلام هم نمی کنیم. اگر کار برای خداست، گفتن پس برای چه؟ داداگاه عدل الهی خود شاهد و ناظر است. تاریخ هیچگاه نمی تواند منکر خدمات شهدای هسته ای شود. اگر احمدی روشن می خواست منتظر نتیجه ی مذاکرات شود، نیازهای هسته ای ما رفع نمی شد. اقدام کرد و از تحریم ها گذشت. هیچ کس نفهمید چه کرده تا اینکه خونش، اسرار را فاش کرد.

اگر علی(ع) تشنه ی قدرت بود، روز شب در طلب آب برای فقرا، چاه نمی کند.

این سنت خداست. پیروزی ظاهری زمانی است که من و تو امتحانمان را وقتی در قدرت نیستیم پس دهیم. آن وقت مشخص میشود جریان انقلابی، اهل شعار است یا اهل عمل. آن وقت مردم به علی(ع) هجوم می آورند که قدرت دست تو باشد بهتر است.

خطابم با کسانی بود که بجای خدمت به مردم آنها را به بی بصیرتی متهم می کنند. و اکنون نشسته اند تحلیل های عجیب و غریب می کنند و نق می زنند. اما آنهایی که هم بصیرت داشتند، هم بصیرت دادند و هم به مردم خدمت کردند؛ البته که مأجورند...

راستی رای نیاوردن سید بخاطر ساده لوح هایی بود که در میان حامیانش جامه درانی می کردند. ساده لوح آن کسی است که انتظار دارد مردم حرفش را باور کنند. فکر می کنند آنچه می گویند وحی منزل است. غافل از اینکه پیامبر(ص) پیش از آنکه سخنی از وحی بگوید، به "امین" مشهور بود. باید چهل سال "کار" کرد تا اعتماد مردم را جلب کرد. آن وقت می توان حرفی از "ایمان به غیب" به میان آورد.

چه بر مسند قدرت باشیم چه رعیت، فرق چندانی بحال وضایف انقلابی ما ندارد. مردم ولی نعمت اند. اگر گفتیم دولت خدمت چندانی نکرده و خود نیز هیچ خدمتی نکردیم، پس چه فرقی میان ما با احزاب سیاسی است ؟

یا علی بگویید. خرمشهر ها در پیش است...   

سی ام اردیبهشت سال اقتصاد مقاومتی، کار و اشتغال

عکس نوشت » استاد حسن رحیم پور ازغدی عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، در حال خدمت در اردوهای جهادی